Olası bir duruş benimkisi dedim ve henüz küllenirken kurtardığım puzzle parçalarımın sararan gazete yapraklarından kurtarılmayı beklerken hatırladığım "elveda" diye bir söylenişim olmuştu. Bu kadar da mı hatırlanır diye söylendim ve eski ben diye hitap ettiğim TIFIL gence seslendim "burdasın". SINIRLARIMI zorladığım bir dağınıklığı toplamaya da niyetim yoktu zaten. Beni ara sırada olsa bir an kadar da etkilese mutlu oluyorum. Hastayim evet her biçare ölümlü gibi. Herkesin bir hastalığı var. Kimisi elini açar, kimisi gözlerinde arar, kimisi yüreğini dinler ve bazen hiçbiri olamazsın. Hasta olmak ne güzeldir aslında ve "KAYIP ZAMAN" yaşarsın. Onun hatıraları yoktur olmayacaktır. 2006 sararan gazete yaprakları ne kadar küçük bir elveda imişsin. Benim dağınıklığım gibi daha yarısı bitmemiş Puzzle a sarılmış ve uyumuşsun. Keşke yerinde ben olsaydım, keşke...