Bir üfleyince göklere, gökler deliniyor hüznümden .Yağmurlar yağıyor en delisinden ve seni kokuyor toprak.Ilık ılık seni esiyor rüzgar içimin yıkıntılarında.Yüreğimi konuştursam tıkanıyor kelimeler, kalemim biçare kalıyor.


Naçar ettiğin hayallerim kalkamadı ayağa. Hayatın ilmeği tek tek söküldü ellerimden. Her bir parçam ücra köşelere dağıldı.Un ufak oldu ümitlerim. İçimdeki deli çocuk ağlar oldu an be an.Yüreğime bıraktığın çiçekler hazanı yaşıyor şimdi yar! İklimim kurak sensiz, yokluk mevsimindeyim. Özlemin acımsı tadı genzimi yakıyor. Nasırı batıyor yorgun yüreğime. Ne desem,ne söylesem pürmelâlimi anlatamıyor.



Kırmışız sevdanın kollarını neyleyim.Hazan eyleyip mevsimleri, gülleri kanatmışız avuçlarımızda.Dağılıp,dökülmüşüz yar.Kanatsız kalmak gibi bir şey bu, güneşlerde üşümek gibi bir şey..Tarife yeltendim ama olmuyor tarifsizim!...


alıntı