yalnızlık ötesi bir kaosa koşan son yolcu,herşeye yalnız bakan, herşeyin sonunda bu son yalnızlığım diyen;ama hep aldanan.

modern tıbbın koylarında barınan bir balıkçı teknesi, hep kadehleri kendi yalnızlığına kaldıran bir sarhoş.

sahi siz kimsiniz? modern kentlerin morglarında unutulan bir ölümü? yada hüzün mevsimlerinde açan bir kardelen mi? herşeyin boş olduğunu kim söyledi size,herşeyin bir sayı olarak gösterildiğini; kim? bu sefil hayatı neden anlatırız böyle,neden güleriz bir şizofrenin irrasyonel sayıklamalarına. neden ortaçağ mevsiminden kalma duaların insanlarıyız. neden hep bir yerlere gidiyoruz,gittiğimizi bile bilmeden...

evet bu olmalı yaşam;hiçbir ütopyanın olmaması, ya da ütopyaların tümden iflası.

ben yeşilden kaçarım;ben betonu severim. peki ben kimim?uzay dolusu serüven gerek bana, içimdeki tüm saatlerin durması için.size sesleniyorum, ben kimim bu sayılaşmış insanların içinde?! ben betonu severim ama, modern kentler almaz beni kendi lağım çukurlarına...ben modern kentlerden korkarım.çünkü modern kentlerin insanları tehlikeli doğumlar yaparlar.aşağılık bir gösteridir pazar yerlerinde dolaşması fahişelerin...


( arkadaştan )