Ten Fâni, Ruh Bâki

Beden denen şu elbise içinde,
İnsanoğlu, rûhu ile insandır!
Rûhu ile kat kat göğe âzâde,
Bedeniyle şu toprağa kurbandır!

Ruh; kimine zindan, kimine hilâl,
Ten; kimine kanat, kimine çuval,
Sen iki vechenin doğrusunu al,
Ten fânî, ruh bakî iki cânandır.

Rûhu aç bırakıp öldürme dostum,
Deme bu dünyâda sadece postum,
Beslenen ruh güneş olur, beden mum,
Mumdan sarayların sonu vîrandır!

Etmeyin vücûdu bir obur bizon,
Hele ki harâma etmeyin balkon,
Patlamaya namzet, şiştikçe balon,
Çatlar her nefeste, hâli yamandır!

Abur cubur kim haramla beslenir
Rûhu kanser olur, teni paslanır
Gül dururken alevlere yaslanır
Bu gafletin âkıbeti hüsrandır

Ders al Seyrî, yaşayandan, ölenden,
Aşağıdan değil, yukardan beslen!
Cehennem tomruğu olmasın beden,
Yer-gök, cennet için rûha devrandır...