Eliade bu kitabında madencilik, demircilik ve metal işçiliği gibi mesleklere özgü bazı mitleri, ayin ve simgeyi dinler tarihi açısından ele alıyor. Yazarın amacı, bilim tarihini inceleyen uzmanlarınkinden tümüyle farklı. Eliade burada arkaik toplumların madde karşısındaki tutumunu inceliyor; insanoğlunun cevherlerin varoluş biçimini değiştirebilme gücüne sahip olduğunu anlayınca yaşadığı tinsel maceraların izini sürmeye çalışıyor.

Yazar, maden cevherlerinin tıpkı embriyonlar gibi Toprak Ana’nın rahminde “büyüdükleri” fikrine çok erken çağlarda rastlandığına dikkat çekerek metalurji ile doğum arasındaki ilişki üzerinde duruyor. Bu bağlamda madenciyle metal işçisi maden filizlerinin büyüme ritimlerini hızlandırır, doğanın işleyişine destek olur ve onun “daha hızlı doğurmasını” sağlarlar. Doğayla işbirliği yapmak, onun gittikçe hızlanan bir tempoyla üretmesine yardım etmek, maddenin varlık biçimini değiştirmek, bunlar Eliade’ye göre simyanın temel unsurlarından bazılarıdır.