kul hakkı

sabır · 03-09-2009, 20:25

arkadaşlar öğrenmek istediğim bir konu var.aileden birisi sizin hakkınızı yiyor.bunu ortaya çıkardığınız ve hesap tutulsun dediğiniz zaman iftiracı konumuna düşüyorsunuz.eminsiniz ama.yiyen kişide biliyor.üste çıkmaya çalışıyor.bu konuda sabır taşıyor yinede susuyorsunuz.sabrın daim olması için napılabilir.içim içimi kemiriyor vede psikolojim bozuldu resmen.karşıma alıp konuşabilicem kimse yok.içimi ferahlatacak bir dua bir yazı bişeyler söyleyin.lütfen

Benzer Konular

şafak · 03-09-2009, 21:02

Cenab-ı Allah a havale et.O hakları zayii etmeyendir.

alptraum · 03-09-2009, 21:59

Mutlu olmak sadece gülmek eglenmek degildir. Bir nevi huzurdur. Mutlu olmak insanin akletmesini güclendirir ve bu konuda hakli oldugunuz konuda ümitvar olunuz lakin ümitsizlik kafirlik alametidir diyor efendimiz. Yagmur olmasaydi o güzelim GÖKKUSAGI ni göremezdik veya KIS olmasaydi baharin nesesini hissedemezdik. Bir coksey birbiriyle baglantili. Mutluluk hep SIKINTILARIN arasinda gizli. Yapilan günahi desifre etmek her ne kadar cözüm gibi gözüksede bazi hallerde söylenmemesi ve o günahin gizli kalmasi dogru olanidir. Egerki bu durum daha zararli hale gelecekse ve geliyorsada susmakta bir zulüm halini alacaktir. Sizin bulundugunuz ruh halinize en iyi tedavi yine sizde amma ben cok huzursuz oldugum zamanda yazilmis bir mektup var ve onu okurum. Sanki kendime yazilmis gibi hissederim buyur sende hem dinle hem oku nefsinle beraber

http://www.muhakeme.net/ustaddan-mektup-t6358.html

şafak · 03-09-2009, 22:56

Yazacağım Şey roman değil.Bir Arkadaşın anne ve babasının ona olan tavırları ile ilgili
Bu çocuk şimdi 35-36 yaşlarında.Anne ve babası ufak yaşta ayrıldığından iki arada kalmış biri.Çocukluğu babasından ve üvey anasından dayak yemekle azarlanıp itilip kakılmakla geçmiş.Hatta askere gidinceye kadar dayak yediğine şahit olduk.Zaten kendisinin psikololojik olarak yıprandığı hatta ruh bozukluğu bile halinden anlaşılıyordu.Tam anlamıyla bir zavvallıydı desem yalan olmaz.Hangi suçtan bilmem ama hapis yattığını da duydum.Evliliği bile yolunda gitmedi.Babası ve üvey anası evlliliğinde de destek olmamışlardı.Üvey anasından olma öbür kardeşleri el üstünde tutuluyorduEvliliğide kısa sürdü.
Mahalle arkadaşımızdı o bizim.Gizli açık bütün sorunlarımızı paylaşırdı o bizimle.Buralardan artık sıkıldığını annesinin yanına gitmek istediğini söylüyordu.Halbuki kendi annesi dahi onu senelerdir armamıştı.Belki10 belkide 15 sene.Sonunda gitti annesinin yanına.Orada da anesinin vasıtasıyla evlenmiş olduğunu duyduk.Aradan 4 sene gibi zaman geçtikten sonra ziyaretimize geldiğinde tekrar konuştuk.Gerçi artık dayak yemiyordu dayak yiyecek yaşı da çoktan geçmişti ama orada karşılaştığı haksızlıkları anlattı bize.Anlatmam belki buraya sığmaz.Kısaca zalim, evlat ayırımı yapan zor günlerinde ne kendisine nede torunlarına yardımcı olmayan,Zengin olmasına karşılık varlığını diğer çocukları ve torunları ile paylaşan,hastalıklarında ziyaretine bile gelmeyen bir anne vardı karşısında.
Ama dikkatimizi çeken başka bir şey daha vardı bu arkadaşımızın halinde.Eskisi gibi değildi.Yüzünde bir canlılık vardı.Namaza başladığını söyledi bize.Karamsarlık ta görünmüyordu artık halinde.Ne anne nede baba.Bence Sığınılacak en güzel yeri bulmuştu o.Yoksa bir insan böyle bir geçmişe böyle bir hale nasıl dayanabilirki başka türlü..İntikam almak için de bundan daha güzel bir çare olamaz diye düşünüyorum.
Yanlışım varsa sizler düzeltin.

sabır · 03-10-2009, 10:06

sevgili dostlarım iyiki varsınız ve iyiki aranızdayım hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.zaten bilsemde sizin gibi dostların yüreğinden böyle yazıların kopup gelmesi içimi ferahlatıyor.sizleri daha yakından tanımak isterdim.her ne kadar dini vecibelerimizi yerine getirsekte maneviyatımızı dahada güçlendiricek yazılara her zaman ihtiyacımız oluyor.RABBİM hepinizden razı olsun.

Uyarı Mesajı

Cancel Changes

kul hakkı

Seçenekler