Türkiye’nin katılımına karşı olanlar şimdiye kadar gayet rahattılar. Fransa yönetiminin AB’nin genişlemesi konusunda her halukarda halk oylaması yapacağı açıklamasının arkasına gizlenebiliyorlardı. Müzakerelerin Türklerin boşa harcadığı çaba olduğu ve üyelikle sonuçlanma şansının hiç olmadığı aşikardı. Çünkü Fransızların büyük bir olasılıkla katılıma karşı oy kullanacakları düşünülüyordu.


Ama şimdi iş değişti. Türkiye’nin AB’ne katılımına genelde şüpheli gözlerle bakan Cumhurbaşkanı Sarkozy, yön değiştirdi. Nesnel değil duygusal şekilde gerçekleşeceği önceden belli olan bir politika şekli istemiyor. Bu haklı nedenlere dayanıyor. Çünkü bir yandan aday bir ülkeden önce müzakerelerde önemli reformlar yapmasını isteyip, sonra o ana kadar konuya uzak kalmış bir halk çoğunluğu tarafından üyeliğin reddedilmesini sağlamak pek adilce bir davranış olmaz. Öte yandan politika bu noktada sorumluluğu üzerinden atamaz. Tam üyeliğe seçenek getirecek olan halk değil, politikadır.


Fransa’nın gerçekten Türkiye referandumundan vazgeçmesi halinde, Avusturya tek başına kalacak. O zaman federal hükümetin, eski Başbakan Schüssel tarafından geliştirilen halk oylaması planının gerçekten mantıklı olup olmadığını bir kez daha düşünmesi gerekecek.