|
ruhun rabıtaları Taptaze bir bahar tütüyor az ötelerde, Şimdiden duyguları tentene gibi sarmış. Güneşi hiç batmayan o sırlı tepelerde, Meğer bir başka gündüzün şafağı ağarmış! Ürperten manzarasıyla hassas sînelerde, Birer doldurulmaz derinlik oyan geceler; Aydınlığa açık gönüllerde, perde perde, Gündüz gibi ağarır, hep Cenneti heceler... Akşam olunca tüllenmeye başlar emeller, Tatlı rüyâlara dönüşür o eski çağlar; Rûh bu hülyâ içinde düşer, kalkar emekler, Hep Sonsuz için inler, hep Sonsuz’a dil bağlar. Ufuklar kararsa da onun ziyâsı sönmez. Bir renk ve ışık dünyasına doğru şahlanır.. Erilmezlere yelken açar, geriye dönmez; Hep rûhlarla uçuşur, ışıkla kanatlanır... Ân olur, yer göğe, dünya ukbâya dönüşür Ve bu hisle varlık bitevî baygın görünür. Rüzgâr kahkahalarla eser, renkler gülüşür, Bu duyguyla insan ebedîliğe bürünür... Artık ne hicranlı akşam, ne ağlayan hazan; Rûhun râbıtalarıyla her yan masmavidir. Her seste bir ölümsüzlük nağmesi nümâyân.. Bu iklimde her fâni âdeta semâvîdir... Aşk ve vuslat ihtiyacıyla var olan insan, Ömür boyu hep bu hislerle yoğrulur durur. Gönlünde buğu buğu billûrlaşan mânâdan, Öteleri duyar ki, bence murat da budur. M.FETULLAH GÜLEN |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 14:14 . |
2000- 2024
Tüm bağışıklıklar ve idelerden bağımsız olan sözcükleri sarfetmeye mahkumdur özgürlük