Kırmalıyız esaret zincirini, haykırmalıyız hakikati!
 

Nelerden vazgeçmedik, mütemadiyen peki, dedik
Ne derleri çok önemsedik, cemaat asabiyetini içimize sindirdik, biz esirmiydik
Neden kararmıştı umutlarımız, reva görülen korkularımız, suskunlaşan ahımız
Niçin acı acziyeti soluyalım, ellerimizden alınanlara hayıflanalım ve ağlayalım



Zihinlerimize zerkedilenlere kanalım, itaati ne sanalım
Akıl kime emanet edildi, nefisler ne vakit hakkıyla tezkiye yöneldi, kalbi nepalım
Yıllara sari uykumuzdan artık silkinip kalkalım, şafağın muştusuyla aşkı analım
Ruhumuzu esaretten kurtaracak bir ilhamın umutlarıyla yakaralım ve yol alalım



Bir bak bezginleşen haline, neler verilmişse bu ellerime
Neden korkuyu yaşatırız sinemizde, ne zaman yürekleneceğiz bir sevda ikliminde
Hangi ezgiyi duyarız, yazılan mısraları ne yaparız, hangi halimiz için bakarız ecre
Nerde bir meccup görsem, banklarda sabahlayan o sefilliği içime sindirsem güzelce



Ey uyuyan halim, ne olur artık sürurla barış korkma
Sıkılan mermilerin akıbetini ruhunda elemle barındırma, şehadet nedir iyi anla
Haydi durma artık çık kuylu bir yola, sakın işaret taşlarını ihmal alıp uzaklaşma
Kimler bu şerbetten içmedi ki, la derken neden ağlasın ki, vakit sanki aşk saklama



Bir bak neler için mücadele ediyor ve azmediyorsun
Neden hakikatin için hiç tınlamıyor ve asileşiyorsun, öğrenemedim diyorsun
Mühler ne bilirmisin nefes hangi mananın vecdinden söz eder işitirmisin, eriyorsun
Neden aşkı hakkıyla merak ederek hıfzetmiyor v nail olmak için hiç çalışmıyorsun



Mustafa CİLASUN