Bir hicran-ı aşkın firkatine ramın, sessizce ağlarım!
 

Dile gelmez oldu nice acılar, yüreğimi dağlayan sancılar
Neden manaya hasret kaldı onca yaşanmış olan tufanlar
Çilen aşktır, nasib-i taktirde ruhun için en manalı farktır
Asla gocunma, benlik sevdasında hiç yorulma bizarlıktır



Yağmur yağarken, toprak aşkın manasından idrake akar
Ne kadar hoyratlığın varsa ruhun inşirahında bir mezar
Aşk; mananın vecdinden hak ve hakikatin vecdine koşar
Aşkın deruniliğine vakıf olamayan bir nazar, nasıl ağlar



Ulviyet ne tendedir ne bedenin nefsaniliğinde kalepçedir
Dirlik ve birlik sabrın ve kanaatin ihsanında ki sevdadır
Hakkı hakikatte bilmezsen, kabini hasretmezsen hebadır
Zikrettiğin ve uğruna canı vakfettiğin emelde eşkiyadır



Hiç aşk yeksan olur mu, gönül bundan yoksun kalır mı
Unutulan ve idrake konu olmayan hakikate sunulur mu
Niye dil lal olur gözyaşı kurur aşk hicranda bulunur mu
Hüzün halin o letafetinde bulunur, manası unutulur mu



Erşmezse eğer o kalbin ihsana ve inşirahın sadrına ağla
Her ne kadar uğruna feda olduğun emellerin bulunsa da
Ne evlad-ı iyalin, canan için gözüne aldığın nar, uzaksa
Sana senden yakın olan, ruhun sahibine yalvarmasan da



Mustafa CİLASUN