Gönül susunca aşk ruhumun abadında!
 

Kelam kar etmiyor...
Dilim ne söylese
Gözler durmadan dökse
İçim titreyerek bağrımı delse yetmiyor


Bir figan var sinemin derinliğinde
Yıllardır o anı bekleyen
Güne hasret çeken, hicran ile yüzleşen
Hüzünle bedelleşen, elemle halleşen nefes kesmiyor


Çaresiz ya sabır dedim
Kalbimin sahibini hakkıyla ne vakit bildim
Müddeti nefesi bir bir besteledim
Kendimden geçtim,iradeyi kefeninefeslendim


Aşk dediler, esrarını bildirmediler
Meşki terennüm ettiler, tefrikayı hiç görmediler
Talan edilen ne varsa, görmezden gelip geçtiler
Ehvenişer dediler, azimeti hakkıyla bilmediler


Çocuk niye ağlar
Annenin feryadını dünyevileşen kalpler nasıl duyar
Satılmış ruhlar aşk adına pazarlık niye yapar
Hakikat sinemde bir mahzunluk yaşar, gözlerim sessizce akar


Aşk; vecdi gönül için ikramı iksirdir
Bu güzelliğe ram olan, ne derdi bilir, ne yeis içindedir
Hak adına ne varsa illaki bir gönül dilidir, şereftir, latiftir,ülfettir
Kalp sahibiyle suhulet içinde abittir,lahzayı dildir, anberişahanedir



Mustafa CİLASUN

--->: Gönül susunca aşk ruhumun abadında!
 

gönlünüze saglik