Hazan-lika
 

Hazan-lika

Sımsıkı bağlarla bağlanmıştı annesine Hazanlika..
Hayatında kimse onu daha çok sevmeyecekti bundan sonra..
Olabileceği en güzel yerdeydi..Mutluydu..
Birazdan hiç günah görmemiş gözleri açılacaktı..
Gözlerini açacağı yerin nasıl bir dünya olduğunu hayal bile edemezdi Hazanlika.
Öpülesi minicik pembe elleri vardı..Huzurluydu..
Ne varki hayatının tek gerçek baharının son dakikalarını yaşadığından habersizdi..
Derken bir çığlık kopardı..
Pembe elleri bu kocaman yaşlı dünyada çırpınırcasına açılıp kapanıyordu..
Sonra..
Daha önce hiç olmayan birşey oldu..
Gözyaşları yanaklarında gezindi..
Korkmuştu..
Yaşlı dünya seslendi:''Hazanlika! HAZANİSTAN'A hoşgeldin..!''