Artık
Ne söylesem
Kar etmeyecek bilirim
Vurgun yemiş umudu
Teselli etmek için evet, yorgunum
İçime batan, yüreğimi sızlatan,
Halimde şevk ve sürur bırakmayan
Düşlediğim hülyalar için yanarım,
Artık bir nida etmesen de çaresiz susarım

İnsan
Umut içinde yaşar,
Hasrete kanar
Ruhunu ve kalbini sevda
Bürümüşse hicran içinde coşar
Hüzün sokaklarına sessizce dalar,
Her nazarında ümit vecdiyle şakar
Artık onun dünyası,
Firkate adanmış hülyası,
Kulluk kimliğini tahkike sokar


İnsan
Beden diliyle değil
Kalbin aklı ve lisanîyle
Nazar etmelidir
Kalbin en müstesna bir
Nazar gâh olduğunu bilmelidir
Gönlünü ve iradesini O’nun rızası
Ve muhabbetine hasredip şükretmelidir


Mustafa Cilasun