Ben Hep 18 Yaşında Bir Mezar Başındayım
 

Kırabilir mi insan sevdiğini
Hele kıyabilir mi canından ötesinin canına
O gün attılar beni dört duvar arasına
Algılarım yok oldu

Taksirli bulunmadım,beraatim çok geç olmadı
Peki ,vicdanım ya vicdanım ne zaman beraat edecek
Ya annemin babamın hüzünle karışık bakışları
Yargılanmam ne zaman bitecek.

Abla saatlerce anlatırdın eşitlik üstüne ve komün üstüne
Her sözün başım üstüne
Nasılda hayranlıkla dinlerdim
Nafile şimdi bana yetmedi
Hele şu kalbime hiç kar etmedi
Sensizliğime ne yaptımsa yar etmedi

Bugün yine dört duvar arasındayım
Ama bu sefer sana gelmek istedim
Kaldıramadım her gece her gece sabahları kuruyan gözyaşlarımı
Bir eğri,bir doğru,bir uzun,bir kısa
Bir beyaz,bir siyah ama sanırım hep siyah imgeleri

Bir abla bana bir kırmızı kitap verdi
Kitap değil ilaç gibi geldi
Ben davamıza hiç ihanet etmedim
Hele senin olduğun hiçbir şeye
Nafile bana yetmedi
Hele şu kalbime hiç kar etmedi

Ama bugün yıllar sonra
18 yaşımdan bu yana
Sana yazdım bu mektubu
O getirdi beni bana,beni sana
Abla dedim ona,ne olur kırılma bana.
Yinede ben hep 18 yaşında bir mezar başındayım.

→ Ben Hep 18 Yaşında Bir Mezar Başındayım
 

Bende bu vesileyle,asrın hastalığı kabul edilen imansızlığın ve psikolojik rahatsızlıkların tedavisinde kullanılan Risale-i Nurların müellifi Said Nursi Hazretlerinin vefatının 47.yıl dönümünde rahmet ve şükranla anıyorum.