|
Sen Bahari Yasarken; Ben Rüzgârlari Tasiyordum... Sana gel diyemem Ben kendimden gideli çok oldu, Yüreğime ayazlar vurdu, Şarkılarım öldü benim bugün, Ve ıslak bir cama vurdu çocukluğum. Küf kokan bir gece devriliyor üzerime, İçimdeki kentler darmadağın Dilimde ıslatmaya kalktığım cümleler hayatın akışında… Pişmanlıklar ayak bağım, keşkeler için artık çok geç.. Belki sabahlarım nedenler ile dolar taşar ve bir soru işareti olurum kendimde. Belki de kıyametler koparırım kendimde kim bilir. İliklerime kadar hissediyorum ölümü, Ama korkmuyorum. Şimdi bakışlarımdan şiirler düşüyor, Ve vuruyor beni dört bir koldan, Eşkıya duygularımı tutukluyorum göğüs kafesimde, Deli gömleği giydiriyorum düşlerime. Aynalarda hüzün rengi; bakışlarımda mana yok. Karantina zamanlara sıkıştırılmış, gülüşlerimin tozu avuçlarımda Ve gecenin körü çarpıyor suratıma. Gözyaşlarımdan yangınlar çıkarıp yakmalı bu yüreği… |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 16:53 . |
2000- 2025
Tüm bağışıklıklar ve idelerden bağımsız olan sözcükleri sarfetmeye mahkumdur özgürlük