’Kendi seyir alanımı gök altında sanmıştım ben
Toprak ve su oyununu kendi dünyam sanmıştım ben’
Muhammed İKBAL

Şu asumanın altında arzı sonsuz sanmıştım ben
Aşk odunun aleviyle aşkı onsuz sanmıştım ben

Nar-ı Beyza’da pişmeden benliğe inanmıştım ben
Uluhiyyet âleminde şeksiz inanmıştım ben

Akideler Kevser iken nefisle yıkanmıştım ben
Gurur libası sabunken o hisle yıkanmıştım ben

Muhabbet yeli eserken yoklukla tıkanmıştım ben
İşaretler bir tek iken çoklukla tıkanmıştım ben

Dünyanın sanal süsüne aldanıp da kanmıştım ben
Faniliğin büyüsüne inanıp da kanmıştım ben

Şükürler olsun ki Rabbim! İmanla inanmıştım ben
Âlem nur dolsun ki, Mevla’m Kuran’la inanmıştım ben

Ey Allah’ım! Daralınca çok adını anmıştım ben
Aldanıp da fani dünyanın çok tadını anmıştım ben

Rabbim! Aşkın olmasaydı, toz dumansız yanmıştım ben
Kulluk beni bulmasaydı, boş imansız yanmıştım ben

Rahmetinle affet Rabbim! Arz kalıcı sanmıştım ben
Gençliğime aldanıp da bu tarz kalıcı sanmıştım ben.

31.07.2008
Tarık TORUN